تغییرات در گشتاور نیرو و نوسانات الکترومایوگرافی فلکسورهای عضله ی بازوی انسان پس از تمرین اکسنتریک حاد

Authors

مهدی کارگرفرد

دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده ی تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران آنتونی شیلد

استادیار، دانشکده ی مطالعات حرکت انسان، دانشگاه تکنولوژی کویینزلند، استرالی

abstract

مقدمه: به طور کلی تمرین عضلانی حاد منجر به توسعه ی خستگی می شود که اثرات مخربی بر عملکرد دارد. هدف این مطالعه بررسی اثرات تمرین حاد اکسنتریک روی گشتاور نیرو و فعالیت الکتریکی فلکسورهای عضله ی بازوی انسان بود. روش ها: تعداد 16 مرد فعال سالم بدون هیچ گونه سابقه ی آسیب عضلانی بالاتنه، 10 ست 5 تکراری تمرین بیشینه ی اکسنتریک با یک دست غالب با استفاده از نیروسنج ایزوکنتیک بایودکس (سیستم، 3) در سرعت زاویه ای 120 درجه بر ثانیه در دامنه ی حرکتی 90 درجه ی مفصل آرنج را اجرا کردند. تغییرات در حداکثر گشتاور ارادی و فعالیت الکترومایوگرافی (ریشه ی مجذور میانگین، rms) عضلات دو سر بازو و براکیالیس اندازه گیری شد. یافته ها: تمرین حاد اکسنتریک منجر به کاهش معنی داری در حداکثر گشتاور ارادی گردید (001/0 > p). هنگام تمرین اکسنتریک، متوسط کاهش حداکثر گشتاور ارادی (20/10) 21/28 درصد کاهش یافت (001/0 > p). در واقع، به طور متوسط مقادیر حداکثر گشتاور اکسنتریک از (28/11) 11/64 نیوتن بر متر در پنج تکرار عمل انقباضی اکسنتریک در ست اول به (66/10) 05/46 نیوتن بر متر در پنج تکرار عمل انقباضی اکسنتریک پایانی از ست دهم کاهش یافت. هم زمان با کاهش گشتاور نیرو، مقادیر نوسانات فعالیت الکترومایوگرافی (ریشه ی مجذور میانگین، rms) عضلات دوسر بازو و براکیالیس نیز پس از جلسه ی تمرین اکسنتریک در سرعت زاویه ای مورد نظر پایین تر بود (001/0 > p). پس از جلسه ی تمرین حاد، متوسط مقادیر ریشه ی مجذور میانگین عضلات دوسر بازو و براکیالیس به ترتیب حدود 16/15 و 87/13 درصد کاهش یافت (001/0 > p). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که یک جلسه تمرین حاد اکسنتریک منجر به کاهش معنی داری در حداکثر گشتاور ارادی و تغییرات الکترومایوگرافی فلکسورهای بازو هنگام اعمال عضلانی اکسنتریک گردید.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

اثر یک دوره تمرین پلایومتریک و بی تمرینی پس از آن بر تغییرات رابطه نیرو سرعت

هدف تحقیق: هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرین پلایومتریک و بی تمرینی پس از آن بر تغییرات رابطه نیرو- سرعت بود روش تحقیق: 40 دانشجوی فعال با میانگین و انحراف استاندارد سن 3/2±24 سال . وزن 6/5±75 کیلوگرم و قد 3/8±176 سانتی متر بطور داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت کردند. آزمودنیها به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. سرعت انقباض عضله و فعالیت الکتریکی عضله به ترتیب بوسیله دستگاه های بیودکس و ا...

full text

ارزیابی ایزوکینتیک گشتاور در مفصل شانه پس از ترمیم عضله سینه‌ای بزرگ

پیش‎زمینه: هدف از انجام این مطالعه، سنجش مقادیر ایزوکینتیک پارگی‎های ترمیم شده عضله سینه‎ای بزرگ در مقایسه با سمت آسیب ندیده و تعیین حرکتی از سمت آسیبی بود که بیشتر از همه متأثر شده بود.مواد و روش‎ها: نه پارگی عضله سینه‎ای بزرگ در ۹ بیمار بررسی گردید. تمامی بیماران توسط یک جراح جراحی شدند و پس از میانگین مدت زمان ۲/۴ سال (۴-۱ سال)، ارزیابی‎های بالینی، پرسشنامه و دینامومتری ایزوکینتیک به‎صورت دو...

full text

تاثیر تمرین مقاومتی بر تغییرات عملکردی و هیستوپاتولوژیکی عضله پس از آسیب استرین مزمن در موش های صحرایی سالمند

Background and purpose: Repetitive strain injury (RSI) is accompanied by an increase in extracellular matrix (ECM), atrophy, and reduces the muscle power. Resistance training (RT) have potential positive effects on muscle function and morphology in elderly. This research examined the effects of eight week therapeutic resistance training on recovery of pathological changes after 6weeks chronic e...

full text

بررسی اثرات حاد دو نوع تمرین اکسنتریک و کانسنتریک بر برخی

فعالیت ورزشی علی رغم این که با ایجاد فشار اکسایشی موجب افزایش رادیکال های آزاد می شود، با افزایش تولید آنزیم های ضد اکسایشی موجبات کاهش رادیکال های آزاد در بدن را نیز فراهم می آورد. نتایج موجود حاصل از تمرین های بدنی مختلف در افزایش یا کاهش رادیکال های آزاد، سوالی اساسی در مورد این نوع تمرین به حساب می آید. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات حاد دو نوع فعالیت اکسنتریک و کانسنتریک بر برخی عوامل اکسا...

full text

تأثیر سرعت انقباض بر شاخص‌های منتخب آسیب عضلانی متعاقب تمرین اکسنتریک حاد آسیب‌زا: مطالعه مروری

زمینه و هدف: انقباض اکسنتریک یا برونگرا از لحاظ مکانیکی کارایی آن بیشتر بوده، اما استراتژی فعال‌سازی منحصربه‌فردی را به کار می‌گیرد که عضله را مستعد آسیب می‌کند. تارهای نوع II نسبت به تارهای نوع I جهت آسیب عضلانی مستعدترند؛ لذا به نظر می‌رسد سرعت انقباض در استرس مکانیکی و میزان آسیب اثرگذار باشد. هدف از این مطالعه مروری، بررسی تأثیر سرعت انقباض بر شاخص‌های منتخب آسیب عضلانی متعاقب تمرین اکسنتری...

full text

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
مجله دانشکده پزشکی اصفهان

جلد ۲۹، شماره ۱۷۰، صفحات ۰-۰

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023